محرمانه

خدايا روزها مي‌گذرد و من در پيچ و خم جاده‌هاي زندگي گيج و مبهوت گام برمي‌دارم من در اين خستگي تنها به كمك كورسويي از نور اميد تو گام برمي‌دارم من مي‌دانم كه چاره‌اي جز رفتن نيست و مي‌روم اما خدايا بدان تنها به اميد تو مي‌روم پس تنهايم نگذار ميدانم بنده‌ي غرق گناه توام اما هيهات از آن دل رحيم تو كه مرا تنها بگذارد ...

برای دسترسی به این مطلب و نظرات آن، کلمه عبور اختصاصی را وارد کنید

مشاهده